Harry's fietsvakanties
Cuba dag 13 t/m 20
Cuba 2008
Deze pagina is voor het laatst bijgewerkt op
15-dec-18
Klik hier voor een vergroting van de foto's
Klik hier voor vergrote en nog meer Cuba foto's
Dag 13
Dinsdag 29 januari
Vinales-Puerto Esparanza-Vinales 58 km
Weer: zonnig 25-28c
Vandaag hebben we een “rustdag” in Vinales. We gebruiken de dag om een uitstapje naar Puerto Esperanza te maken.
Het begin van de tocht gaat door de witte mogotes. Verder gaat deze door een prachtig landschap met tabaksvelden, tabaksschuren, palmen etc.
Bij onze aankomst in Puerto willen velen ons bemiddelen voor een lunch of naar een Casa.
Wat opvalt is dat je nergens dicht bij de haventjes kunt komen.
Na een pauze fietsen we terug.
Tijdens een plaspauze worden we geroepen door een stel houtskoolbranders waarvan wij foto's “moeten” maken. We beloven de foto's op te sturen.
We nemen voor een deel een andere weg terug, hadden we beter niet kunnen doen, slecht wegdek en minder mooi.
We brengen nog een bezoekje aan een tabaksschuur. We mogen wel binnen kijken maar geen foto's maken. Vrouwen zitten in een rij tabak te sorteren. We proberen nog een bezoekje aan de tabaksfabriek te brengen maar daarvoor hadden wij kaartjes in Vinales moeten kopen. Daarvoor is het nu te laat.
Ik koop hier wel de echte Cubaanse sigaren.
De kwaliteit test ik op de veranda van onze Casa. Een heel wat betere kwaliteit dan die ik tot op heden heb gehad, maar ook een behoorlijk prijsverschil.
Er blijken ook nog een stel Fransen in de Casa te logeren. Het lijkt erop dat de zoon tijdelijk ergens anders is ondergebracht.
De avond brengen we weer door in het gezellige muzikale centrum van Vinales onder het genot van een mujito en Cuba-libre.
Dag 14
Woensdag 30 januari
Vinales –Playa Muleta 65 km (incl rondritje)
Weer: zonnig 25-28c
Als ik de fietsen pak zie ik een oude automotor achter het huis liggen. Als ik daarnaar vraag blijkt dit de 6 cilinder Pontiac motor te zijn maar omdat het verbruikt te hoog was hebben ze deze vervangen door een 4 cilinder Russische motor.
We nemen afscheid met een dikke smakkerd. Prima Casa.
Het eerste deel van de tocht is dezelfde dan onze tocht naar Puerto Esparanzo. Absoluut geen straf. De toch blijft afwisselend met zijn palmen, leuke huisjes, tabaks, ananas en rijstvelden.
Regelmatig worden wij begroet met ola of zwaaiende mannen en kinderen, vrouwen zijn wat minder vriendelijk, of wordt oma nagefloten.
In Palma, een levendig plaatsje, nemen we een pauze onder het genot van het energiedrankje Guarapo, een drankje dat terplekke wordt geperst uit suikerriet.
Het zal niet ons favoriete drankje worden. De weg gaat op en af.
We vinden een kamer bij de familie Otana, een klein boerderijtje. De dochter des huizes ontvangt ons. Prima eenvoudige kamer alleen jammer dat de douche (weer) koud is.
In de middag maken we een fietstochtje naar zee en drinken wat bij een Hotel voor Cubanen, op het terras met een prachtig uitzicht over zee. Het is hier geen probleem met lokale pesos drinken te bestellen. Wat wel of niet kan snappen we nog steeds niet. Het dorpje zelf stelt niet veel voor. Wij zijn de bezienswaardigheid van het dorp.
Wij kunnen het niet laten om weer kreeft voor het avondeten te bestellen. Alleen daarom zou je al naar Cuba te gaan.
Later op de avond spreken we nog geruime tijd met de schoonzoon (en via hem met zijn vrouw) die goed Engels spreekt. De dochter is van plan Engels te gaan leren.
Dag 15
Donderdag 31 januari
Playa Muleta – Bahia Honda 27 + 13 km rondrit = 40 km
Weer: zon 28c
We worden uitgezwaaid door pa en ma Otana.
Omdat er in Cabanas geen Casa voor buitenlanders lijkt te zijn besluiten we er een rustige en korte dag van te maken en al in Bahia Honda een Casa te zoeken.
Na een korte maar mooie rit zijn wel al heel vroeg bij de Casa die wij op het oog hebben in Bahia Honda. Schilders zijn nog volop bezig om de Casa op te knappen.
Nadat we ons geïnstalleerd hebben besluiten we er een stranddag van te maken. Na enig zoeken vinden we een plekje aan iets wat we maar voor strand door laten gaan. We kunnen hier in ieder geval rustig lezen, behalve wat om pennen bietsende kinderen.
Later op de middag worden wij op een terrasje aangesproken door een Cubaan die Duits spreekt. Hij heeft gewerkt en gestudeerd in de voormalige DDR waar ook zijn vrouw vandaan komt. Hij werkt als zelfstandig lasser en we voeren hele gesprekken met hem. Hij redt zich wel. Over het regime wil hij zich niet uitlaten. Alles wat wij vertellen wordt vertaald voor zijn vrienden, zelfs de opmerking van Henriëtte over het vervoer van mensen in open vrachtwagens, dat wij Nederland het vee zo vervoeren. Geen erg gelukkige opmerking.
Voor onze constatering dat Cubaanse mannen vriendelijker zijn dan vrouwen heeft hij de volgende verklaring, geef de man zijn natje en droogje en hij is tevreden terwijl de vrouwen alleen maar mokken.
Even later in een parkje worden we aangesproken door een man en wij proberen weer met handen en voeten een gesprek te voeren.
Na het eten brengen we nog een bezoekje aan het dorp. Het echtpaar dat de Casa runt is het minst vriendelijke tot nu toe, of hebben ze ruzie?
In het park worden we weer aangesproken door een jongen die vraagt waar wij vandaan komen en kennen blijkbaar allemaal Holland en op de steeds wederkerende vraag of wij uit Amsterdam komen beantwoorden we maar met ja, maakt het iets makkelijker. De Cubaan is een bijzonder vriendelijk mens en wil graag met je in gesprek proberen te komen.
Dag 16
Vrijdag 1 februari
Bahia Honda – Playa Baracoa 81 km
Weer: warm 30c
We ontbijten al vroeg en worden door de eigenaar bediend in pyjama.
De storm tussen het echtpaar lijkt wat geluwd.
Eerst moeten we nog op pad voor water want de Pan American die we gisteren hebben gezien is nog niet open en moeten we terug naar het restaurantje van gisteren. Volgende keer toch 's avonds water kopen.
Tot Cabanas blijft de weg op en neer gaan. In Cabanas nemen we pauze en worden we aangesproken door iemand die daar een Casa heeft. Is er toch wel een officiële Casa?
Het is bijzonder warm en regelmatige pauzes blijven nodig.
Bij Mariel moeten we weer langs de betonfabriek met al zijn vrachtwagens. Blijkbaar wel en goed draaiende fabriek, allemaal z.ga.n. Chinese vrachtwagens.
Na Mariel volgt een stuk over de autopista tot Playa Baracoa waar we weer onderdak vinden bij Jose en Madeleine. We krijgen dezelfde kamer. Jose herkent ons bij terugkomst, mede door de laagstaande zon niet direct, maar wijt dat vooral aan het feit dat ik er met mijn bruine kop, sigaar in de mond en blonde vrouw er echt uitzie als een echte Cubaan.
We “redden” het huwelijk van Jose door voor het avondeten te switchen van beef naar vis. Zijn vrouw had al gemopperd, jij maar mooi de toerist uithangen en jij biedt de mensen verschillende menu's aan.
We maken weer een wandeling door het dorp. Dit blijft een belevenis op zich. Onderweg vraag een vader ons nog een foto van zijn zoon te maken, hij wil zo graag op de foto.
Na het eten spreken we eerst nog een tijdje met Jan en later met Alexis. Als ik Jose adviseer een goede Rent a Bike te beginnen, zegt hij ja prima ik heb al 2 mooie Giants.
Jan verteld het verhaal dat Jose ook al overwogen heeft iets met duiken te beginnen maar dat hij bij het oefenen op het droge niet uit de boot kon komen, te dik.
Arne en zijn vrouw zijn gisteren vertrokken.
Alexis vertelt ons uitgebreid over Cuba en zijn reden en motivatie om in het land te blijven.
Hij heeft van de Noren een telefoontoestel gekregen en weet niet precies hoe het werkt ik beloof hem de handleiding te mailen via een vriend. In Cuba kunnen ze wel mailen maar niet internetten.
Dag 17
Zaterdag 2 februari
Playa Baracoa – Havana 27 km
Weer: zon 28c
We slapen eerst wat uit. Na het ontbijt nemen we afscheid van Jose, Madeleine en de oom. Een adresje om te onthouden. Jose hoort volgens ons tot de categorie mensen, of het regime wijzigt zich of niet, zich goed redt.
Wij zijn zo weer in Havana en gelukkig kunnen we ondanks het vroege tijdstip op onze kamer. Alleen is de kamer nu groter echter geen balkon en uitzicht op een blinde muur. Voor 1 nacht zal dat wel gaan.
Na de lunch in Oud Havana kopen we op een kunstmarktje nog twee schilderijen. In Nederland zo vaak naar gekeken en hier vinden we er zo twee die wij mooi vinden.
Na nog een terrasje te hebben gepikt gaan we op zoek naar een eet gelegenheid. De Italiaan van vorige keer valt af als we de kaart zien, de prijzen zijn 2 tot 3 keer verhoogd. We vinden een leuk restaurantje in de Chinese wijk. Het advies van de eigenaar om zigeunerachtige groep voor ons te laten spelen volgen wij op, het is geweldig hoe dat meisje zingt. Wel kinderarbeid. Even later volgt er nog een Chinese show door de straat. Op de terugweg komen we nog op een plein waar live muziek wordt gespeeld en de lokale bevolking danst, geweldig het dansen van jong en oud. Wij hebben het gevoel dat wij de enige toeristen zijn. Een Cubaan die ons aanspreekt onderschrijft ons gevoel, hij snapt niet dat er niet meer toeristen zijn, zeker bang voor ons maar waarom? Wij hebben in ieder geval geen onveilig gevoel. Als Henriette hem vraagt of Fidel de man is antwoordt hij een volmondig ja en Bush, vervolgens spuugt hij op de grond. Duidelijk dus.
Onder het genot van een drankje in het hotel sluiten we de vakantie af met de conclusie, hier komen we zeker nog een keer terug, en Henriëtte vindt het haar mooiste vakantie tot nu toe. wie had dat op 20 januari kunnen denken. Hebben we toch de goede keuzes gemaakt.
De Cubaan is ontzettend vriendelijk wil graag proberen een gesprek met je aan te knopen en neemt alle tijd om je iets duidelijk te maken.
Dag 18 en 19 Zondag 3 februari en maandag 4 februari
Havana-Amsterdam –Goor
Na het ontbijt maken we nog een wandeling door Havana, een terrasje, wat lunchen, fietsen gereed maken voor de terugreis etc.
De taxi is vroeger dan besproken, liever dat dan andersom.
Op het vliegveld, wachtend in de rij om in te checken, zien we dat er over ons wordt gepraat door het luchthavenpersoneel. Even later worden wij uit de rij gehaald en mogen we als eerste inchecken. Dit hebben we te danken aan het feit dat we met de fietsen zijn. Goed dat ik de plaatsnummers van de heenweg heb opgeschreven, zo krijgen we toch weer de beste plaatsen in het vliegtuig. De terugreis verloopt voorspoedig.
Op Schiphol staan onze fietsen al klaar als wij door de douane komen.
Nadat wij hotel Zwanenburg hebben gebeld zitten we na 20 minuten weer in de Shuttle en zijn wij rond het middaguur al weer thuis.
Conclusie geweldige vakantie met als afspraak wordt vervolgd.
Rechts fietsen weer in fietshoes
Meer info over Fietsen op Cuba vindt u op onze nieuwe site:
Fietsvakantielinks.nl
met allerlei praktische Cuba fietslinks